Jeugd Siegfried Voost 2 - KLEINE HUISJES, een dorp in het Marnegebied in het noordwesten van Groningen.

In de  herfsttijd  vermaakten wij ons met allerlei leuke dingen zoals het maken van een katapult, pijl en boog, fluitjes gesneden uit wilgentakken proppenschieters van vlierbestakken en meer van die dingen.

In de winter was het natuurlijk schaatsen als er tenminsten ijs lag, de gracht van boer Hendrik Halsema was daarvoor uitstekend geschikt. In het weekend kwamen onze ouders vaak kijken en schaatsen onderbinden. Ook van sneeuwpret hebben we veel genoten met onze zelfgemaakte sleetjes. Als in Molenrij de haven dicht lag met ijs werden wedstrijden gereden, soms met succes.

Eigenlijk was dit wel de mooiste tijd van het jaar, alles wat er toen op de boerderij beschikbaar was aan techniek werd ingezet, de dorsmachine was wel het hoogtepunt voor mij was het een groot raadsel hoe zo een grote kast in staat was om de schoven te verwerken tot graan, kaf en stro gescheiden aan te bieden, later heb ik bij onderhoud er vaak bij gestaan waarbij de machinist die het onderhoud uitvoerde mijn vragen graag wilde uitleggen, met daaraan gekoppeld de vraag of ik ook machinist wilde worden maar mijn keuze had ik al gemaakt (automonteur), daar was ik niet van af te brengen en met succes met het eerder genoemde resultaat . Het werd tijd om van werkgever te veranderen zo kwam ik bij garage Frans Kromme in Kloosterburen terecht en werkte samen met Nico Leegte en Nico Werkman. We pakten daar van alles aan zoals legervoertuigen voorzien van vredes verlichting het zogenoemde V.C.A werk, sneeuwschuiven en zout strooien in opdracht van de gemeente Kloosterburen tijdens de winter, hiervoor had Frans Kromme  een Dodge beep gekocht die werd omgebouwd als kraanwagen waaraan een sneeuwschuif werd gemonteerd zo waren we op alles voorbereid. Ook hebben wij uitgevonden hoe we een hardnekkige fout in een 125 cc CZ motor hebben kunnen verhelpen door de beide  te vroeg versleten een-rijige  krukaslagers te vervangen door twee-rijige zelf centrerende  lagers. Hiervoor moesten wel de carterhelften een paar millimeter uitgedraaid worden met het gewenste succes. We hebben meerdere motoren met veel trots van dit probleem verlost. Misschien een erg technisch verhaal maar ik vind het wel het vermelden waard, een techneut  snapt het denk ik wel, en het typeerde mijn belangstelling voor motoren.

Achttien jaar en tijd om mijn rijbewijs te halen te beginnen met de motor daarmee had ik al danig mee geoefend met een verstrekte oefenvergunning was dat toen toegestaan. Eerst rij bewijs gehaald voor luxe wagen en vrachtwagen vier praktijk lessen en in een keer geslaagd daarna motorrijbewijs zonder te lessen ook in een keer geslaagd.

Het werd tijd om te zoeken naar een werkplek met woning.

Ik kwam toen in Neede terecht, maar na anderhalve jaar nog geen woning wat in Ens NOP wel lukte. Tot slot nog enkele wetenswaardigheden over ambachtslui welke op Kleine-huisjes hun kost probeerden te verdienen. Op de eerste plaats was dat Renier Buikema timmerman woonde in het laatste huis aan de Feddemaweg, hij was een broer van mijn opoe Voost-Buikema . Klaas Woddema fietsenmaker, hij woonde in het oude reeds afgebroken huis van de familie Huizinga aan de Dijksterweg. Jan van der Velde noodslachter woonde aan de Dijksterweg. Jacob en Geertje de Vries woonden op de hoek van de Dijksterweg en de Witherenweg kruidenierswinkel, op de plaats van het lutje toentje. Familie Leegte café en kruidenier aan de Witherenweg. Frans Beukema en zijn moeder, boderijder woonden in het huis waar later Rieks Leegte woonde aan de Witherenweg van beroep voerman. Klaas Dijk Wagenmaker en maakte Kruiwagens en ook huis tuin en andere kleine houten gebruiksartikelen . Vrouw Huizinga kruidenier en zoon Nico in die tijd een zeer vakkundige witlofkweker aan de Witherenweg en iets verder Harm Heller kweker van jonge groente en bloemen plantjes. Dagelijks kwam Kees Dijk als melkventer langs de deur , hij verkocht melk, roomboter, karnemelk, en zoepenbrei (karnemelkspap) zijn kar werd getrokken door een zeer eigenwijze paard die precies wist waar hij moest stoppen en bij een bepaald huis niet verder wilde voordat hij een kap droog brood had gekregen. Met dit wel erg lang verhaal eindigt een greep uit mijn jeugd belevenis op Kleine-huisjes, met veel plezier geschreven hopelijk interessant genoeg om te lezen. Veel leesplezier.